Nie mam czasu.

Tona nieprzeczytanych książek. Kwiatki niepodlane, czarne kłaki sierści psa. Róże którymi obdarował mnie ostatnio M. To wszystko można znaleźć w moim pokoju pełnym bałaganu.  E-mail zapełniony w 89 %.  Mój genetyczny parkinson, który miał objawić się dopiero za jakieś 50 lat, pojawił się teraz. Biegając po Biedronce w poszukiwaniu kolejnych produktów z listy, którą przez telefon podyktowała mi mama, ręce trzęsą się  mi jak w delirium. Odczuwam zmęczenie materiału. Nawet podczas sesji egzaminacyjnej na studiach nie było tak źle.
Zapętliłam się gdzieś między chorobami rodziców, pobytami w szpitalu, przebywaniem w tomografie i na SORze a pracą, związkiem, blogiem, życiem. Jedynie co mnie cieszy to to, że miesięcznie mogę sobie odłożyć do mojej świnki skarbonki jakieś grosze, które za kilka miesięcy wydam gdzieś daleko, daleko od tego wszystkiego. Wsiądę w znienawidzony przeze mnie samolot, wypiję przed podróżą litr wina, wezmę dwa aviomariny i zniknę w chmurach. Nie będę myśleć o nauce niemieckiego, przyszłości, nieogarniętych lekarzach i wrednych sąsiadach. Usiądę na plaży na końcu Europy i będę delektować  się portugalskim słońcem. 

AMEN.

PS. Na Walentynki chcę tu wrzucić coś nowego. Trzymajcie kciuki żeby się udało.

fot. Anna Dalidutko (klilk)

sukienka/dress- no name, sweter/sweater- RESERVED, torebka/bag - KappAhl