Sielskie, wiejskie życie.

60 metrów węża ogrodowego, znikło wraz z końcem lata. Nie został schowany gdzieś w czeluściach budynków gospodarczych,  tylko z premedytacją ucięty. 10 metrów które zostało, czekało na mnie w tym samym miejscu gdzie ostatnio,  złożone w ten sam sposób, mój sposób. A co się stało z drewnem na opał, przykrytym blachą? Tego nikt nie wie. Wszechwiedzące sąsiadki nic nie widziały, nic nie słyszały. Niech i tak będzie. Nawet ta głowa, ruszająca się w kwiatkach, obserwująca kto przyjechał do mnie o 22 też nic nie wie. Niespodzianki dotyczą także pani "jajeczko", kryjącej się w gęstej pokrzywie, której z dnia na dzień jest co raz mniej. Dzięki tej ciężkiej pracy jej kury będą miały co jeść. I jajeczka będą prawdziwie EKO.

Życie na wsi, toczy się swoim ciekawym rytmem. Człowiek z blokowego buszu czasem może się w tym wszystkim zagubić. Psy szczekają, krowy wyczuwają pole magnetyczne na Twoim chodniku i co dziennie wychodząc z podwórka masz przed sobą tor przeszkód w postaci  rozlazłych, śmierdzących placków do pokonania. W lipcu wpadają do Ciebie goście. Mali, czarni, tzw. MRÓWKI. Tysiące mrówek. Będą chodzić, płodzić i rodzić, a potem Ty człowieku wejdziesz do ICH pokoju  z bronią chemiczną i wszystkie wymrą. 

W końcu przyjdzie czas odlotu bocianów. Skończy się walka z natrętnymi, gryzącymi muchami. Zacznie się palenie w piecu kaflowym i co raz rzadsze przyjazdy do wiejskiej, sielskiej, pełnej niespodzianek rzeczywistości. 

fot. A. Dalidutko (klik)

bluzka/longsleeve - sh, spódnica/skirt - ZARA %, kapelusz/hat - H&M, 
botki/ankle boots- Camaieu