Czasami noszę kalosze.

Kiedy 6 lat temu moja mama kupiła mi kalosze w różowe kwiatki nie byłam jej pomysłem zachwycona. Bo czy miło jest jadąc autobusem komunikacji miejskiej słyszeć: "jakie masz okropne gumofilce"- raczej nie. Jednak mama doskonale wiedziała, że moda ewoluuje, zmienia się, a trendy do Polski przychodzą z Europy Zachodniej z dużym opóźnieniem. 

Przez kolejne lata walczyłam z kaloszową dyskryminacją  z czasem przyzwyczajając się do niej. Dzięki Bogu, moda na wodoodporne obuwie w końcu trafiła do Polski. Zapanował kaloszowy szał. Z roku na rok pojawiają się nowe modele wodoodpornych butów, wzbogacone o kolejne wzory, kolory i kształty. W sklepach znajdziemy kalosze w kwiatki czy panterkę, klasyczne czarne stylizowane na oficerki, czy też krótkie z kokardkami (których jestem posiadaczką). Hitem zeszłej zimy były  te ocieplane jakże praktyczne podczas zimowej chlapy. Ostatnio zastanowiło mnie jak ów obuwie funkcjonuje w modzie męskiej? Czy ktoś z Was widział mężczyznę w kaloszach - wykluczając z tego grona wędkarzy czy też rolników? Przyznam szczerze, że ja nie. Dlatego dziś poruszę temat kalosza w modzie męskiej zaczynając od opisania jego historii.

Początki kalosza wywodzą się z  XIX- wiecznej Anglii, biorąc pod uwagę ilość deszczowych dni w tym kraju nie jest to przypadkiem (należy wspomnieć, że już w średniowieczu funkcjonowały buty tzw. gelatos, które miały za zadanie chronić nogi przed błotem i mokrą powierzchnią, jednak opis ich bardziej przypomina klasycznego drewniaka). Pierwszy kalosz był projektem księcia Wellington Arthura Wellesley'a, który polecił swojemu szewcowi wykonanie obuwia odpornego na wodę. Ten stworzył takie buty nie były one gumowe, wykonane zostały z nawoskowanej skóry cielęcej (proces wynalezienia gumy datuje się na 1839 r.). But ten łączył trzy bardzo ważne cechy: elegancję, wygodę i prostotę, dzięki temu zyskał popularność w męskich kręgach .

W 1852 r. nastąpił przełom Amerykanin Hiram Hutchinson wykupił od wynalazcy gumy Charlse'a Goodyear'a patent na jej wyrób. Guma miała stać się materiałem do produkcji wodoodpornego obuwia. Rynkiem zbytu dla obuwniczej nowości została Francja, w której 95 % ludności trudniła się w tym okresie rolnictwem. Plan Hutchinson'a odniósł sukces. Gumowe buty zastąpiły archaiczne drewniaki. 

W 1856 r. produkcję gumowego obuwia rozpoczyna druga firma the North British Rubber Company (dziś Hunter) mająca swoje oddziały w Edynburgu, Nowym Jorku i Londynie.

Okres I Wojny Światowej to czas wzrostu zapotrzebowania na buty "wellingtona". Idealnie sprawdzały się w trudnych warunkach polowych. W ciągu trwania wojny wyprodukowano 1,185,036 par kaloszy przeznaczonych dla brytyjskich żołnierzy. 

Kolejna wojna to kolejne zamówienia na tego rodzaju obuwie. Po II Wojnie Światowej rola kalosza ulega zmianie. Stają się idealnym obuwiem podczas deszczowej pogody.

W 1955 r. firma Hunter  wprowadza nowy model kaloszy w kolorze zielonym. Stały się one symbolem życia Wielkiej Brytanii. Dalsze losy wodoodpornych butów i firmy Hunter, są dość proste i jasne. Popularność tego obuwia i tej znanej marki widoczna jest gołym okiem. Hunter stał się znaną firmą na całym świecie, której znakiem rozpoznawczym są właśnie kalosze.

Jednak czy tylko kobiety są fankami tego typu obuwia? O ile widok kobiety w kaloszach nie jest czymś komicznym przynajmniej dla mnie o tyle mężczyzna w takim obuwiu nie wygląda zbyt dobrze.

Zaintrygowana tym tematem weszłam na stronę firmy HUNTER. Okazuje się, że istnieje na niej dział męski. Oprócz typowych czarnych czy też zielonych kaloszy znajdziemy tam także przepiękne skórzane, wodoodporne buty. Można je założyć i do pracy i na spacer. Dlatego jeśli, któryś z Panów ( wiem, że są tu tacy) planować będzie zakup takiego obuwia, musi pamiętać o jego przeznaczeniu. Bo co innego założyć gumowe obuwie do garnituru a co innego wodoodporne, skórzane kalosze.

When 6 years ago my mum bought  for me wellington boots in pink flowers I wasn't delighted with her idea.Because whether nicely is driving the bus of the public transport to hear: "what horrible rubber-soled felt boots you have" - rather not. However mum very well knew that the fashion was evolving, is changing, and trends  to Poland are coming from Western Europe with the long delay.For consecutive years I fought from gumboots discrimination but  with time I got used to her. Thanks to God, the fashion for the waterproof footwear came to Poland. Wellington boot frenzy controlled. Year by year models of it indeed of practical footwear are staying made rich by next patterns, colours and shapes. In In stores will find boots, with a flower or leopard prints, in classic style-  black boots or short with bows ( of which I am an owner) . The hit of last winter were boots with warming), how practical during the bad weather . Recently I wondered how this works shoes in men's fashion ? Have you ever seen the man in the rubber boots - excluding from the group of fishermen or farmers ? I'll be honest, I do not. So today I will raise the issue the  rubber boots in men's fashion starting from the description of it's history. The origins of rubber boots  derived from nineteenth - century England , in view of  number of rainy days in that country this is not the case ( should be noted that already  in the Middle Ages, funcioned shoes called gelatos, which were designed to protect the legs from mud and wet, however that description is more like a clog shoes). First wellingtons boots was a project of Arthur Wellesley Duke of Wellington, who instructed his shoemaker performance the waterproof footwear. This made ​​these shoes were not rubber  but they made ​​of calf leather (the process of the invention of rubber dates to 1839).                        The wellingtons combined three very important  features : elegance, comfort and simplicity. That has gained popularity in male circles. In 1852  the American Hiram Hutchinson bought from inventor rubber Charles Goodyear the  patent on the product rubber.  The rubber was to be material to produce waterproof footwear. France was suposed to be the outlet because  during this period 95 %  her population were engaged in agriculture. Hutchinson's plan was a success. The wellingtons have replaced the archaic clogs.

In 1856r. the second company is beginning the production of the rubber footwear the North British Rubber Company (today Hunter) having one's branches in Edinburgh, New York and London.The period of the First World War is a time of increased demand for wellingtons. These boots were ideal in difficult  during the field conditions. During the war produced for the British Army 1,185,036 pairs of  wellington boots. 

Another war is next orders of the that kind of footwear. After II World War the wellingtons boots changed the role. They are becoming a perfect footwear during the rainy weather.In 1955 the Hunter company introduced a new model of wellies in green colour. They have become a symbol of country life in the Great Britain. More distant fates of waterproof shoes and companies Hunter are quite straight and bright. The popularity of this footwear and this household name is visible with the naked eye. Hunter became a reputed firm worldwide, which exactly wellington boots are an identification for. However or only are women fans of the footwear of this type? In as much as the view of the woman in wellington boots isn't something comical at least for me the man in such a footwear doesn't look too well.Intrigued this topic  I visited the website HUNTER. It turns out that there is in the men's department . Apart from the usual black or green rubber boots I find beautiful leather, waterproof boots. They can be set up to work and to walk with dog. Therefore, if men (I know there are those here) will be buying this shoe, it must remember it's purpose. What else wear rubber boots to suit and another elegant, waterproof leather boots.

XIX-wieczna sukienkowa rewolucja

Druga połowa XIX w. Na salonach królowały krynoliny – suknie o szerokiej, okrągłej spódnicy. Obwód w niej czasem dochodził nawet do dziewięciu metrów. Do 1865 r. ogromne ilości tkaniny rozpięte były na sprężystej lnianej halce z wplecionymi w nią pasmami końskiej włosia. Właśnie stąd pochodzi nazwa stroju – w języku włoskim końskie włosie to crino, a len to lino. Później tkaniny noszono na lekkim, stalowym stelażu. W 1868 r. wynaleziono maszynę do szycia. Skonstruował ją Izaak Singer. Dzięki temu pojawiła się możliwość wszycia niezliczonej ilości falban. Ich mechaniczne wykonanie znacznie obniżyło koszty. Przy tak bogato skrojonej spódnicy góra stroju prezentowała się raczej skromnie. Prosty, dopasowany stanik zakończony był pod szyją małym kołnierzykiem i nisko wyszytymi luźnymi rękawami. Szerokie, obszyte ozdobną plisą lub koronką dekolty dopuszczano tylko w balowych i wieczorowych kreacjach.

Pod koniec lat sześćdziesiątych XIX w. krynolina powoli przechodziła do lamusa. Jej miejsce zaczęła zajmować tiurniura. Kopulasta spódnica stopniowo zaczęła się kurczyć. Z tyłu sylwetki zniknął przepych odrapanych falban, plisek i pasmanterii, podtrzymywanych przez specjalną konstrukcję z fiszbinowych lub stalowych półobręczy lub na sztywnym podkładzie (z franc. tournure). Mniej strojny przód i boki uległy spłaszczeniu. Sztywny, gładki stanik o wąskich rękawach zakończony był przy szyi maleńką falbanką. Ten krój, zwany wczesną tiurniurą królował niepodzielnie od 1868 do 1878 r.

Przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX w. to krótki epizod tzw. wąskiej mody. Wówczas dużą popularnością cieszyła się suknia o wdzięcznej nazwie princeska, wykreowana przez paryskiego dyktatora mody, Charlesa Fredericka Wortha (1825 – 1895). Krojona w całości, modelowana cięciami podkreślającymi ciasno opięte tkaniną biust, talię i biodra. Tył wąskiej spódnicy przechodził w rozłożony tren, zwany gołębim ogonem, był ozdobiony nisko drapaną materią. Ten model sukni był postrzegany przez część moralizatorów tamtego okresu jako zbyt obcisły, zdradzający nazbyt dosłownie anatomiczne szczegóły kobiecego ciała.

Przez swoją złą sławę, w 1882 r. na salony powróciła tiurniura. Tym razem krój był bardzo radykalny, wręcz karykaturalny. Zdławiono próbę wyzwolenia się z krępującego naturalną swobodę stalowego rusztowania. Był to okres drugiej tiurniury. Trwał on do 1888 r. Pokaźnych rozmiarów stalowy stelaż w kształcie podkowy przywiązywany był z tyłu poniżej jeszcze bardziej ściśniętej talii. Na tej „konstrukcji” kobieta nosiła zwoje tkaniny. Z przodu dama prezentowała się smukło i wdzięcznie, zaś z boku nienaturalnie i dziwacznie. Suknie szyto z dwóch różnych materiałów, najczęściej w kontrastujących barwach. Góra sukni była gładka i skromna okrywająca kobiece wdzięki aż po samą szyję. Początkowo rękawy były wąskie o długości trzy czwarte. Stopniowo jednak zaczynały pęcznieć, by pod koniec wieku przybrać znany nam z lat trzydziestych XX w. kształt baraniego udźca (o ogromnej bufce i wąskim mankiecie).

Pod koniec XIX w. nowy nurt – secesja – bardzo mocno wpłynęła na kobiecą sylwetkę. Pozbawiła ona uciążliwego bagażu tiurniury, modelując w powabny, esowaty kształt, przypominający łodygę powoju. Nastała wówczas moda na kobietę dojrzałą, zmysłową, świadomą swego erotyzmu kusicielkę. Zmodyfikowany gorset znacznie wypychał biodra ku tyłowi, a górna część tułowia do przodu, eksponując pośladki i biust, przecięte nienaturalnie wąską talią. Obcisła spódnica w okolicy kolan rozchylała się w kształt kielicha kwiatu bądź dzwonu. Bluzka o wysokim kołnierzu i bufiastych rękawach, luźno zwisająca z przodu (tzw. odwłok osy), kipiała ogromnym żabotem, który miał za zadanie optycznie powiększyć piersi. Ten zabieg powodował, że biust wyglądał obficie, a nawet na lekko opadający. Suknie, szczególnie balowe i wieczorowe, zdobione były trenem układającym się w pawi ogon. Dominowały lekkie, zwiewne materiały w pastelowych, delikatnych tonach nawiązujących do typowej palety secesyjnego malarza. Stroje zdobiono przeróżnymi aplikacjami, haftami z koralików i dżetów o płynnych, wijących się liniach, inspirowanymi światem przyrody. Ważnym elementem stroju była halka. Starannie i ozdobnie wykończona, szyta była niejednokrotnie z kosztowniejszej tkaniny niż sama spódnica. Ówczesne elegantki niby przypadkiem odsłaniały halkę, unosząc spódnicę przy chodzeniu, wsiadaniu do powozu czy wchodzeniu po schodach. 

The second half of the nineteenth century, in fashion ruled the crinoline - dresses with wide, circular skirt. Sometimes girth came up to nine meters. For 1865, the huge amount of textiles were stretched linen petticoat with elastic woven into her horse's hair bands. That's costume hence the name - in Italian horsehair means crino and linen is lino. Later fabric worn on the light steel frame. In 1868 invented the sewing machine. Isaac Singer constructed it. In this way it was possible to suture a myriad of flounces. Their mechanical performance significantly reduced costs. With so richly tailored skirt dress up rather modestly presented. Simple, fitted bodice was finished at the neck with a small collar and low-embroidered loose sleeves. Wide, sewn decorative trim or lace necklines were allowed only in the ballrooms and evening outfits.

At the end of the XIX century crinoline slowly going through the past. The place began to occupy "tournure". Domed skirt gradually began to shrink. The figure disappeared behind shabby splendor valances and trimmings, supported by a special design of baleen or steel half-rim or on a rigid backing.. Less adorned front and sides have been flattened. Rigid, smooth bra with narrow sleeves ended in a tiny neck frill. This style, known as early tournure reigned supreme from 1868 to 1878.

The turn of the seventies and eighties the nineteenth century was a short episode called narrow fashion. Then the great popularity enjoyed dress a charming named - princeska, created by Parisian fashion dictator, Charles Frederick Worth (1825-1895). Cut in full, modeled cuts that emphasize tightly tight-fitting fabric breasts, waist and hips. Rear narrow pass in a striped skirt train, called the dove tail was decorated with low drape matter. This model dress was seen by some ethicists that period as too tight, too literally cheating anatomical details of the female body.

Through its bad reputation, in 1882, returned to the salons tournure. This time the fit was very dramatic, almost grotesque. Crushed an attempt to free themselves from embarrassing the natural freedom of steel scaffolding. It was the second tournure period. It lasted until 1888, chunky steel frame in the shape of a horseshoe was strapped on the back below the waist even more compressed. On this "construction" woman wore rolls of fabric. The front lady presented to gracefully, and the side of the unnatural and weird.

Dresses were made of two different materials, often in contrasting colors. Top dress was plain and modest feminine charms covering up to his neck. Initially sleeves were narrow three-quarters of a length. Gradually, however, began to swell, to take the end of the century as we know it from the thirties of the twentieth century, the shape of mutton leg.

At the end of the nineteenth century, a new trend - secession - strongly influenced the feminine silhouette. It deprived the cumbersome baggage bustle, aligning

the charming, S-shaped, like a stalk of morning glory. There was the fashion of a mature woman, sensual, aware of her erotic temptress. Modified corset much push hips toward the back and upper torso forward, exposing the buttocks and breasts, cut unnaturally narrow waist. Tight skirt to the knees parting in the shape of a flower cup or bell. Women with a high collar and puffed sleeves, loosely hanging from the front (the wasp abdomen), bubbled huge ruffle, which was designed to visually enlarge the breasts. This treatment caused the breasts looked profusely, even on slightly sloping. Dresses, especially ball and evening, were decorated in a train formulate the peacock's tail. Dominated floaty materials in pastel, tons referring to the typical century art nouveau painter palette. Dresses decorated with many different applications, embroidered with beads and rhinestones with smooth, winding lines, inspired by the natural world. An important element was the petticoat dress. Carefully and decoratively finished, sewn was often the more costly than the skirt fabric. The then casually elegant woman bared underskirt, raising her skirt while walking, getting into the carriage, or climbing stairs.

Bikini czy jednoczęściowy? A może kąpielowa suknia?

Letnia pogoda coraz śmielej wkracza do Polski. W najbliższych dniach spodziewamy się fali temperatur dochodzących nawet do 35 - 40 stopni Celsjusza. A co najlepiej robić podczas tak gorących dni? Oczywiście wybrać się na najbliższy akwen wodny i opalać się. Jednak jak to było kiedyś? Czy istniała możliwość odkrywania ciała na plaży? Czy wręcz przeciwnie?

Summer weather is bodly enters into Polish. In the coming days we expect a wave of temperatures reaching up to 35 - 40 degrees Celsius. And what best to do in such a hot day? Of course, go to the nearest water area and sunbathe. However, as it once was? Was there an opportunity to discover the body on the beach? Would it?

W starożytności dużą sławą cieszyło się, o dziwo... bikini. Na podstawie rzymskich mozaik i malowideł ściennych, historycy wierzą, że dwuczęściowy strój był popularny wśród starożytnych rzymskich kobiet. Jednak z nadejściem upadku Cesarstwa Rzymskiego, moda na kąpiele szybko minęła.

Surprisingly, in ancient times, enjoyed a high reputation was... bikini. On the basis of Roman mosaics and wall paintings, historians believe that the two-piece costume was popular among the ancient Roman women. However, with the advent of the fall of the Roman Empire, the fashion for bathing quickly passed. Dopiero na przełomie XVIII i XIX w. na nowo doceniono zdrowotne zalety nadmorskich kurortów i przyznano kąpielom ich lecznicze walory. Plaże były podzielone na część damską i męską, lecz pomimo tego kobiety nie pozwoliły sobie na odważniejsze stroje. Idąc na kąpielisko, każda dama była ubrana sięgającą do ziemi suknię z długimi rękawami, pantalony do kostek, kapelusz oraz wachlarz. Miało to chronić przed opalenizną, która wówczas była wręcz zakazana w odpowiednich kręgach. Jeżeli ów dama chciała się wykąpać, przebierała się w kostium składający się nałożonej na gorset wełnianej sukienki, obszernych pantalonów i grubych czarnych pończoch. Włosy zaś misternie układała pod czepkiem z falbankami. W brzeg kąpielowej sukni wszywano specjalne obciążniki. Miały one za zadanie czuwać nad tym, by pod wpływem ciśnienia wody spódnica nie uniosła się. Kąpiel trwała dosłownie chwile. Po czym dama szybciutko biegła na prześcieradło wysuszyć się i do przebieralni. 

It was only the late eighteenth and early nineteenth century, the newly appreciated the health benefits of the coastal resorts and baths were awarded their healing qualities. The beaches were divided into a men's and women but even though women do not allow themselves to daring outfits. Going to the swimming pool, each lady was dressed dating back to the land of the dress with long sleeves, ankle-length pantaloons, hat and fan. This was to protect against sunburn, which at that time was even banned in the appropriate circles. If this lady wanted to take a bath, dressed up in a costume consisting of a corset imposed on wool dresses, voluminous pantaloons and thick black stockings. Hair was delicately placed the under bonnet with frills. The bathing dress sewn edge special weights. These were meant to ensure that, under the effect of the water pressure is not lifted skirt. Bath took literally a minute. Then the lady ran hastily on a sheet to dry up and the dressing.

W 1907 r. nastąpił mały aczkolwiek znaczący przełom. Australijska aktorka i pływaczka, Anette Kellerman wystąpiła na jednej z bostońskich plaż w stroju odkrywającym nogi, ramiona i szyję. To był protest przeciwko obszernym strojom kąpielowo-plażowym. Od tamtego momentu, kobiety na plażach coraz bardziej śmielej zaczęły prezentować swoje wdzięki.

Annette Kellerman

In 1907, there was a small but significant breakthrough. Australian actress and swimmer Annette Kellerman performed at one of Boston's beaches discovered dressed as legs, arms and neck. It was a protest against large-bath-beach outfits. Since then, the women on the beaches more boldly started to show their charms.

W drugiej połowie XX w. popularne wśród plażowiczek stały się stroje dwuczęściowe składające się z obcisłego topu na cienkich ramiączkach i krótkich spodenek oraz jednoczęściowe, z naszytą na wierzch spódniczką. Plażowe tkaniny, kolory i desenie nadal pozostawiały jednak wiele do życzenia - czerń i gruba bawełna wciąż nie miały konkurencji.

In the second half of the twentieth century popular among women become a two-piece costumes consisting of a tight-fitting top with slim straps and short shorts and one-piece, with sewn on top of the skirt. Unfortunately, beach fabrics, colors and patternsstill left a lot to be desired - black and thick cotton still had no competition.

Po drugiej wojnie światowej zaczęły się pojawiać coraz śmielsze projekty. W 1946 r. projektant Jacques Heim zaprezentował na plaży w Cannes dwuczęściowy kostium kąpielowy o nazwie "Atome". Jednak to inny projekt zyskał sławę. Kilka tygodni później, francuski inżynier Louis Réard w Paryżu przedstawia kostium "mniejszy niż najmniejszy strój na świecie". Nazwany został na cześć Bikini - atolu wysp na Oceanie Spokojnym, gdzie Amerykanie przeprowadzali próby jądrowe. Na strój uszyty zaledwie z kilku, połączonych sznureczkami kawałków materiału świat nie był jeszcze gotowy. Sam Réard miał nawet problem ze znalezieniem modelki, która odważyłaby się na prezentację tak nieskromnego wynalazku. Ostatecznie tego trudnego zadania podjęła się piękna paryska striptizerka, Micheline Bernardini. Wybuchł wielki obyczajowy skandal. Kostium został oficjalnie potępiony przez Watykan, a jego noszenia zakazano w kilku europejskich państwach.

Michelle Bernardini

After World War II began to appear more and more courageous designs. In 1946, the designer Jacques Heim presented on the beach in Cannes two-piece bathing suit called the "Atome". But it is a different project became famous. A few weeks later, the French engineer Louis Réard in Paris shows the costume "smaller than the smallest outfit in the world". It was named Bikini - an atoll islands in the Pacific Ocean, where the Americans conducted the nuclear test. The dress sewn with just a few pieces of fabric cords connected to the world was not yet ready. Réard even had trouble finding a model who would dare to present such immodest invention. Ultimately this difficult task has a beautiful Parisian stripper, Micheline Bernardini. Great moral scandal erupted. Costume was officially condemned by the Vatican, and his wearing banned in several European countries.

Z czasem dwuczęściowy strój coraz chętniej pojawiał się na plażach całego świata. W Stanach Zjednoczonych przyczyniły się do tego w dużej mierze gwiazdy z Hollywood. W białym bikini na okładce magazynu ”Life” pojawiła się Rita Hayworth, a w roku 1956 Jayne Mansfield potraktowała swój dwuczęściowy kostium w lamparcie cętki jako strój balowy.

Over time, two-piece outfit appear more and more often on beaches all over the world. In the United States contributed to the largely Hollywood celebrities. Rita Hayworth appeared white bikini on the cover of "Life", and in 1956 Jayne Mansfield treated its two-piece suit in leopard print as an evening dress.

Strój kąpielowy ewoluował w różne strony. W 1964 r. światem mody wstrząsnął projekt Rudiego Gerniecha. Zaprezentował on monokini, czyli strój składający się wyłącznie z majtek. Zdecydowanie bardziej entuzjastycznie przyjęto, wprowadzone w latach 70. kostiumy baby doll - ze zwiewną górą i majteczkami bikini oraz szczególnie popularne wśród hipisów stroje uszyte z małych, trójkątnych kawałków materiału, połączonych przy pomocy wąskich sznureczków, służących do wiązani na biodrach i szyi. Kolejnym ewolucyjnym krokiem było wprowadzenie do mody plażowej majtek o nazwie thong bikini, doskonale wszystkim znanych jako stringi.

Swimwear has evolved in different directions. In 1964, shook the world of fashion design Rudi Gerniech. He presented monokini, the outfit consisting solely of pants. Much more enthusiastically adopted, introduced in the 70s baby doll costumes - the flimsy top and bikini panties, and especially popular with hippies costumes made ​​from small, triangular pieces of fabric, connected by a narrow strings, used to bound by the hips and neck. The next evolutionary step was the introduction to the fashion beach pants called thong bikini, well-known to all as strings.

Obecnie na plażach królują nie tylko stroje dwuczęściowe. Do łask powracają stroje jednoczęściowe podkreślające kobiece ciało. W sklepach mamy ogromny wybór kolorów, przeróżnych fasonów czy materiałów. Każda znajdzie coś dla siebie. W czym w tym sezonie warto się pokazać na plaży? Otóż powracają fasony z lat 50. i 60 m.in. jednoczęściowe kostiumy typu maillot, wysokie figi, balkonetki wiązane na szyi oraz gorsetowe topy. Jeżeli któraś lubi odkryć trochę więcej ciała, w tym sezonie stawiają również na mocno wycięte bikini, szczególnie na zestawienie z biustonoszem typu bandeau z wiązaniem na szyi lub ramiączkiem po jednej stronie. Tego lata na plażach nie powinno zabraknąć kolorytu. Na topie są motywy egzotyczne: soczyste barwy oraz motywy roślinne.

Currently on the beaches dominated not only the two-piece outfits. Return to grace one-piece outfits highlighting a woman's body. The stores have a huge selection of colors, variety of styles and materials. Each offers something for everyone. What this season worth it to show on the beach? Now, back styles from the 50s and 60 include one-piece suits, high panties and corset tops. If one likes to discover a little more body, this season also put on a heavily cut bikini, especially in compilation with a bandeau bra with binding on the neck or strap on one side. This summer, the beaches should not miss color. At the top are the motives exotic: juicy colors and floral motifs.

Oscar goes to...

Poznaliśmy już szczęśliwców, którzy zdobyli uznanie gremium Amerykańskiej Akademii Filmowej. Były niespodzianki, były też i pewniaki. Jak co roku, aktorki olśniewały fotoreporterów swoimi kreacjami. Były wpadki i potknięcia. Czy od początku organizowania gali oscarowej towarzyszył taki splendor i taka ranga? Otóż nie.
We have seen the lucky ones who have won appreciation an Academy Award Committee. There were surprises, and there were dead certs. As every year, the actress dazzled photographers their creations. There were slip and stumble. Does the organization since the beginning of the Oscars accompanied splendor and this rank? Well, no.

Oscary 2013 czekają na swoich nowych właścicieli ;)

Pierwsza gala 
First ceremony
Pierwsza uroczysta ceremonia rozdania Oscarów odbyła się 16 maja 1929 r. w Kwiecistym Pokoju w Hollywood Roosevelt Hotel. Trwała ona jedynie 15 minut. Dziennikarze znali listę laureatów już trzy miesiące wcześniej. Za wstęp goście musieli zapłacić 10 dolarów. Przez te wszystkie czynniki, ceremonią mało kto się zainteresował. Organizatorzy naprawili jednak ten błąd. Kolejne rozdanie nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej zdecydowanie różniło się z poprzednią galą.
The first Academy Awards ceremony was held on May 16, 1929, in the Hollywood Roosevelt Hotel. It lasted only 15 minutes. Journalists know the list of winners for three months earlier. Admission guests have to pay $10. For all these elements, the ceremony hardly anyone is interested. However, the organizers repaired mistake. Subsequent awards of the Academy of Motion Picture differ much from the previous gala.
Oscary i mass media
Oscars and mass media
Drugie rozdanie Oscarów odbyło się w hotelu Ambassador, które było transmitowane na żywo przez radio.  Chodziło głównie o kategorię najlepsza piosenka. Ceremonia była zdecydowanie ekscytująca niż poprzednia. Tym razem nazwiska laureatów nie podano z wyprzedzeniem. Do 1940 r. podawano jednak poufnie informacje o zwycięscach. Gdyby nie jeden wyciek, taka praktyka byłaby utrzymana do dnia dzisiejszego. A to przez opublikowanie przez "Los Angeles Times" tuż przed ceremonią listę zwyciezców. Od tamtego czasu pieczętowano i pilnie strzeżono koperty z nazwiskami.
Secondly Oscars held at the Ambassador Hotel, which was broadcast live on the radio. It was mainly about the best song category. The ceremony was definitely exciting than the previous one. This time the names of the winners to be negotiated in advance. In 1940, however, was given confidential information about the winners. If not one leak, this practice would be maintained to this day. And that by publishing the "Los Angeles Times" just before the ceremony, a list of winners. Since then carefully guarded and sealed with an envelope with the names.

Celeste Holm odbiera Oscara podczas gali w 1947 roku

Do 1943 r. uroczystości odbywały się na przemian w dwóch hotelach: Ambassador i Boltimore. Z czasem te dwie sale stawały się za małe. Gale organizowano m.in. w  Chińskim Tearze Graumana, Shrine Auditorium, Academy Award Theatre i RKO Pantage Theatre. Obecnie, od 2002 r. gala odbywa się Kodak Theatre.
For 1943, the ceremonies were held alternately in the two hotels: Ambassador and Boltimore. Over time, these two rooms became too small. Gale organized such Grauman's Chinese Theatre in the Shrine Auditorium, Academy Award Theatre and RKO Pantage Theatre. Now, since 2002 gala held Kodak Theatre.
Wydatki związane z organizacją imprezy oscarowej pokrywały wielkie wytwórnie. Jednak pod koniec lat 40. nad AMPAS zawisła groźba krachu finansowego. Wytwórnie zaczęły odmawiać dalszych subwencji z powodu zagrożenia ich własnych produkcji. Z pomocą przyszła telewizja. 19 marca 1953 r. po raz pierwszy transmitowano na żywo uroczystość z rozdania nagród filmowych.
Expenses related to the organization of events covered Oscar the major record labels. But at the end of the 40s the AMPAS was threatened with financial collapse. Studios began to refuse to grant further because of the risk of their own production. With the help of the future TV. 19th March 1953 it was the first live broadcast of the awards ceremony film.

Oscary 1953, John Wayne odbiera w imieniu Johna Forda nagrode za najlepszego reżysera

Prawo do emisji sprzedano za 100 tys. stacji NBC. Okazało się to dużym sukcesem. Galę w 1954 r. oglądało 43 milionów Amerykanów. Z czasem wielka trójka stacji telewizyjnych (NBC, ABC i CBS) doszło do porozumienia w kwestii transmitowania gali oscarowej. Do tej pory relacjonują rozdanie nagród na przemian. Z czasem zainteresowanie transmisją było coraz większe. Zagraniczne sieci telewizyjne chciały wykupować prawa do relacji. W 1980 r. przebieg uroczystości oglądali telewidzowie z ponad 60 państw na świecie.
The right to issue sold $100 000 for NBC. This proved a great success. Gala in 1954, watched by 43 million Americans. With time, the big three television stations (NBC, ABC and CBS) came to an agreement on the Oscars broadcast. Until now report the awards alternate. Over time, interest was growing transmission. Foreign television networks want to buy up the rights to the relationship. In 1980, the course of events viewed television viewers in more than 60 countries around the world.

Oscary 1959 Pantages Theater

Przepych
Splendor
W latach 70. XX w. nagradzane Oscarami wielkie przeboje kinowe przynosiły duże wpływy kasowe. Uwagę również przyciągały gwiazdy kina, a z czasem celebryci. Dlatego gala oscarowa stała się wielkim wydarzeniem w showbiznesie.
In the 70s Twentieth century Oscar-winning blockbusters brought a great big box office receipts. Also attracted the attention of movie stars, celebrities and over time. Therefore Oscars gala has become a major event in show business.
Cała uroczystość urządzona jest z przepychem. Piosenki, pokazy taneczno-rewiowe czy występy solistów na stałe wpisały się w schemat gali oscarowej. Nad wszystkim czuwa mistrz ceremonii. Wpierw odczytywane są mniej znaczące kategorie tylko po to, żeby napięcie wzrastało. Każdy z nagrodzonych ma chwilkę na kilka słów podziękowań.
The whole ceremony is decorated with splendor. Song, dance demonstrations and performances by soloists rewiowe permanently etched into the scheme Oscars. Above all, watch the master of ceremonies. First read are less significant categories just to tension increased. Each of the winners is a moment for a few words of thanks.

Oscary 2013, zwycięzcy w kategorii najlepszy aktor/aktorka pierwszoplanowa oraz aktor/aktorka drugoplanowa. Od lewej:
Daniel Day-Lewis, Jennifer Lawrence, Anne Hathaway oraz Christoph Waltz

Źródła:
Oficjalna strona Amerykańskiej Akademii Filmowej
Historia Oscarów na Histmag.org
Historia gali oscarowych na historia.org.pl